maandag 31 oktober 2011

Waar denk je aan..

Sinds een week mag ik (!)een 2-wekelijkse een column schrijven op www.prorun.nl
Heel erg leuk. Nog meer omdat het via een 'verkiezing' ging en ik gewoon als laatste (van de 4 ) eindigde. Dus geen column, denk je dan. Ja, toch, omdat ze mijn schrijfstijl leuk en verrassend vonden wilden ze toch graag dat ik, al ik zin had, een tweewekelijkse columns zou schrijven. OK het is onbetaald, maar toch..columnist!

Afgelopen week verscheen dus mijn aller- aller- allereerste column als 'columnist' op www.prorun.nl. Best een leuke site overigens met goeie tips en adviezen. ;-)

Waar denk je aan?

Hardlooptegenstanders zeggen tegen me dat hardlopen saai is. Hebben ze gelijk? Waar moet je de hele tijd aan denken tijdens het hardlopen? Ik bedoel; als je hardlopen niets vindt dan ga je ook vanzelf aan saaie, vervelende dingen denken.
`$title`

Het is alsof je 's avonds per sé direct in slaap wilt vallen. Je gedachten maken overuren. Ik moet nu slapen, want om 6 uur moet ik mijn tas pakken, eerst de kinderen aankleden en alvast eten koken, de was nog ophangen, heb ik nou die rekening al betaald..etc.etc. Praktische zaken houden je bij de les, houden je wakker en zeggen tegen je brein; “Wees alert!” Stress! “Voel de pijn“.

Zo is het ook bij hardlopen. Als je je instelt op een pijnlijke, vervelende ervaring dan raken je hersens in een stress-mode. Je denkt; hoe lang nog? Hoe ver nog? Hoe koud? Hoe onaangenaam is dit? Je loopt midden in je eigen pijnlijke realiteit. Voelt elke stap, elke afzet die door je kuiten striemt, elke regendruppel die je lijf verder afkoelt.

Over 2 weken loop ik zelf de Berenloop, 42,2 km over 't mooie Terschelling. Dat wordt natuurlijk afzien zo rond kilometer 30-35. Dan gaat het allemaal niet meer zo soepel en krijg, ook ik, loopstress. Er dwalen gedachten door mijn hoofd; “Hoe ver is het nog, zijn er nog heuvels en waar is dat stuk over het strand.. “

Ik heb daarom de afgelopen weken vooral mentaal extra getraind om zo vanaf het 21 km punt meer te gaan genieten van het tweede deel. Mooie gedachten in mijn hoofd zetten; “hmmm, lekker zo het strand op. Ik weet nog dat ik hier als 12 jarige (zo oud is mijn oudste zoon nu) vliegtuigbommen zocht (dummy's uiteraard) op het militair schietterrein. Er komt zo vast een duintop, als ik dan bovenaan ben kan ik West-Terschelling al zien, daar is mijn vrouw, dan ben ik er bijna. Dan zie ik voor me hoe zij mij met liefde en bewondering in de armen sluit als ik over de finish kom, heerlijk”.

Hoe gek het ook klinkt, ik stop leuke gedachten in mijn hoofd.. even gepland geforceerd wegdromen.

Goeie hardlopers zijn uitstekende dromers, romantici zo je wilt.. Die stappen, zodra ze hun loopschoenen hebben aangedaan, uit hun realiteit en in hun loop-droomwereld. Zingen liedjes onderweg en dromen over vakanties, eten, (on)mogelijke liefdes en wie weet..sex? Alles beter dan over die laatste km's na te denken in de regen en kou. Ze weten dat het niet echt is, maar wat geeft het, die soap op TV is ook voor even beter dan de realiteit toch?

Ik heb eenmaal meegemaakt dat ik zelfs mijn allerdiepste verlangens, wensen of dromen niet meer op kon roepen. Alle romantiek was uit het lopen verdwenen. Het was tijdens de afsluitende halve marathon van een ½ triathlon.. 35 graden heet. Ik was op, leeg.. Ik kon toen alleen nog maar aan de pijnlijke laatste km's naar de finish denken. Meter voor meter smeekte ik mezelf dat het over was. Het is die beleving van toen die me nu vaak op de been houdt. Sinds die keer heb ik het niet meer zo zwaar gehad en dat geeft me iets moois om over te dromen als het even tegenzit.

Nog 12 dagen..

zaterdag 15 oktober 2011

YES! Herfst!

Op de website www.prorun.nl was een wedstrijd uitgeschreven voor de positie van columnist. Schrijf je verhaal en win het verzorgen van de wekelijkse column, helemaal gratis. Klinkt als een kat in de zak winnen, maar als je graag schrijft en hardloopt dan maakt het allemaal niet uit.

Als je wilt stemmen op mijn column kan dat hier: http://www.prorun.nl/columns/yes-het-is-herfst

Hier istie alvast (het is tenslotte MIJN column)

Yes! Het is Herfst.
Niels Uitelst - 14 oktober 2011


Heb je, net als ik, ook al zo kunnen genieten van de herfst? 's Ochtends verlaat je in het donker je huis en bij thuiskomst zijn de lampen alweer aan. De wind wordt onvoorspelbaar en vlagerig en af en toe komt een regenbui voorbij die al wat weg heeft van hagel of natte sneeuw. Heerlijk, het is weer herfst. Het jaargetijde van mentalisten, doorzetters en echte loopliefhebbers is aangebroken.
`$title`

Vanaf maart dit jaar is hardlopen een makkie geweest. OK, we hadden een 'rotzomer', maar het was nooit te warm en er was altijd wel een droog uurtje gedurende de dag. Kortom; iedereen kon het afgelopen half jaar zijn loopschoenen aantrekken en zich hardloper noemen.

Met de intrede van de herfst is ook tijd voor twijfel en het 'grote afhaken' gekomen. Ga ik wel als het zo hard regent of nu het zo koud is. Waar loop ik langs als het donker is en zijn er wel verlichtte routes in de buurt?

De belangrijkste vraag is natuurlijk; waarom? Waarom ga ik naar buiten in de regen, waarom ga ik de kou en het donker trotseren? Ben ik eigenlijk wel hardloper genoeg?

Welke loop is het waard, hoeveel wil ik afvallen, hoeveel ga ik genieten?

Een enkeling perst er nog een najaarsmarathon uit en verlengd zijn motivatie tot in de herfst. Maar dan; waarom, waarom waarom?

Er zijn lopers die zichzelf nooit die vraag stellen: waarom? Ik ben jaloers op ze. Ze lopen in weer en wind, in een trance, altijd in hun eigen tempo zomaar nergens heen. Zij lijken te zeggen: "Waarom? Daarom!"

Ik mis dat gen, dat stukje DNA om 'nergens heen' te lopen. Ik heb doelen nodig!

De Berenloop, de HANKAN Marathon de triathlon van Almere. Ik moet ergens naar toe lopen. Zelfs als ik mijn vaste rondje loop staar ik krampachtig op mijn horloge om een doel te bereiken. Die doeltijd of dat ene extra rondje. Weer exact 10 km gelopen, doel gehaald. Heerlijk!

Dit najaar heb ik vol gepland. Vol met loopjes, tijden en routes. Vol met doelen. Ik reken daarbij op heel veel slecht weer. Regen, kou, afzien langs donkere wegen, verdwalen over dijken en wat al niet meer. Denkend aan de afhakers en de thuiszitters loop ik door. Uiteindelijk weet ik dat ik niet een van mijn doelen hoef te halen als ik in maart maar kan zeggen; "ik heb het gehaald. Herfst en winter overleefd. Yes! Ik ben nog hardloper!"

NielsUitElst

http://www.prorun.nl/columns/yes-het-is-herfst